Vaders en banen

Helemaal vol goede moed was ik, na de Vision Workshop. Sowieso was ik goed bezig. Al een tijdje gestopt met roken, een leuk sollicitatiegesprek voor een vacature die een ideale combi zou zijn met mijn huidige baan, een positieve flow na een supertof optreden met onze band in de Boerderij: ik had nog net geen slingers opgehangen :P. En omdat dit allemaal gebeurde rondom de Vision Workshop en ik al begonnen was met het daarin genoemde dankbaarheidsdagboekje, koppelde ik al die positieve dingen natuurlijk daaraan. Zie je wel! Het werkt nu al!

 

Dubbel

En toen kwam de dag dat mijn vader weer werd opgenomen. Sinds de 4e chemokuur was hij eigenlijk niet meer de oude geweest. Hij was benauwd, misselijk en had een serieuze wegtrekker gehad waardoor hij hard was gevallen. Heel dubbel: op de parkeerplaats voor het ziekenhuis kreeg ik HET telefoontje: ik had de baan! Ik was blij en in paniek tegelijk. Dat laatste ebde langzaam weg toen ik mijn vader in het ziekenhuis redelijk opgewekt op z’n bed zag zitten. Hij werd in elk geval gemonitord, ook al was nog niet duidelijk wat er precies aan de hand was.

 

Keuze

Een dag later: het concrete aanbod van die nieuwe baan. Een nul-uren contract voor 7 maanden en een bruto uurloon van €10,-. Sorry, wat?!! Maar het stond er echt. Ik heb nog beleefd gevraagd om een tweede voorstel, maar ik voelde het al: dit ging niet goed aflopen. Nogal lacherig (deels uit ongeloof) vertelde ik dit aan de vader van Vriendje, die daar heel treurig van ging kijken. Om me vervolgens een goedbetaalde freelance klus aan te bieden voor een half jaar. Kon ik ineens kiezen! Toen het tweede, finale voorstel – ja hou je vast – €12,50 bleek te zijn ("‘en dit is echt het definitieve bod, hoger kunnen we niet gaan") was de keuze snel gemaakt.

Om dit alles in perspectief te zetten bedacht ik dat nu het goede moment was om Module 1 te doen van de Your Guide to Realising Your Dreams Masterclass. Ik installeerde me dus achter de laptop met een koffietje, notitieboek, Believe van YL in de diffuser en drukte op play.

Zijn mensen te horkerig voor random acts of kindness Pin voor later!

Module 1

In vogelvlucht: de Wetten van Aantrekkingskracht, het vervangen van het paradigma ‘Hebben, Doen, Zijn’ door ‘Zijn, Doen, Hebben’, een oefening om je Happy Place te vinden en de kennismaking met succesrituelen, zoals o.a. een dankbaarheidsdagboek (mijn favoriet!) en random acts of kindness. Klinkt dat zweverig? Mwah. Bij de Happy Place oefening word je begeleid door een rustgevende stem, die je als zweverig zou kunnen typeren. Zelf werd ik altijd een beetje kriegel van de term ‘Happy Place’. Toch is het de moeite waard het te proberen. Het ging niet heel makkelijk, die eerste keer. Maar zoals met alles: herhaling & oefening baart kunst. Dus dat komt vast goed.

Maarre… die paradigma’s. Hebben, Doen, Zijn veranderen in Zijn, Doen, Hebben? Waar heb je het in godsnaam over? Toch zit er iets in. Zoals ik het heb onthouden: je moet niet gaan zitten wachten tot je hebt wat nodig is om succes te hebben en je doel te verwezenlijken. Je moet beginnen met zijn wie je wilt zijn en ernaar handelen, dan volgt het hebben van succes of datgene wat je nastreeft, vanzelf. Klinkt goed vind ik.

 

Succesritueel

Omdat ik tijdens het redigeren voor Mariska gecharmeerd was geraakt van het dankbaarheidsdagboekje, was ik daar alvast mee begonnen. Elke dag 5 dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent leek me typisch iets om te doen voor het slapen gaan, zodat je nog even een recap doet van de dag, en daarbij focust op de positieve dingen. En het moeten elke dag 5 nieuwe dingen zijn! Het lukt je, want zoals je zult merken is er best veel waarvoor je dankbaar kunt zijn. Ook in moeilijke tijden.

 

F*ck you!

Tja, maar dan die random acts of kindness, in een wereld waar horkerigheid soms de boventoon voert! Voorbeelden van wat je zou kunnen doen aan vriendelijkheid: met opzet wisselgeld in de parkeerautomaat laten liggen voor de volgende bezoeker, een complimentje geven aan een vreemde, de lift vasthouden voor iemand anders of naar iemand op straat lachen. En zeg nou zelf, een deur openhouden of iemand voor laten gaan bij de kassa doen we allemaal wel eens, toch? Je krijgt alleen niet altijd vriendelijkheid terug. En soms trek ik dat zóóó slecht! Iemand die mijn aanbod om voor te gaan accepteert zonder me aan te kijken en zonder gedag of dank je wel de winkel uitslentert, wil ik het liefst keihard aan d’r haren erbij slepen. Of mensen op het trottoir die, terwijl ik met 3 volle boodschappentassen duidelijk ruimte voor ze maak, stug naast elkaar blijven lopen, niet opzij gaan en tegen mijn tassen aan stoten, die haat ik dan echt even heel erg. Mindfulness my ass!

 

Maar toch…

Toch snap ik het idee. Het is ‘wie goed doet, goed ontmoet’ 2.0. En ik geloof daar wel in. Toen ik zowel de buurman verderop als de buurvrouw boven mij een bos bloemen was gaan brengen omdat ze allebei nogal kwakkelden met hun gezondheid, waren hun reacties zo verrast en hartverwarmend dat ik er dagen blij van was. En al die keren dat ik wel vriendelijkheid terugkrijg van volslagen vreemden, dat zijn de momenten dat ik qua vibraties uitzenden naar het universum kennelijk lekker bezig ben.

 

Vertraging

Enniewee, je ziet dat ik nog wel wat te leren heb. De Your Guide to Realising Your Dreams Masterclass voelt als een zinvol coachingsprogramma. Ik loop nu alleen wel achter: Module 2 t/m 9 staan al te wachten en ik heb, met twee banen en een vader die inmiddels is uitbehandeld en opgegeven, nog geen kans gezien er even voor te gaan zitten. Mijn aandacht ligt nu even heel erg bij mijn ouders. Maar misschien lukt het me om vanaf volgende week trouw mee te doen. En dan horen jullie weer van mij!

Veel liefs, Miranda

En dit rockt, dus mag lekker hard:



 

[et_bloom_locked optin_id=optin_3]

0 berichten

Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste die een reactie plaatst!

Laat een reactie achter